maandag 28 november 2011

"Sinterklaas...Ik had me die prins op het witte paard toch iets jonger voorgesteld."

Wij vieren dit jaar - helaas - geen sinterklaas thuis. Mijn ouders vinden namelijk dat we in plaats van geld uittegeven aan cadeautjes die we eigenlijks niet willen beter kunnen gourmetten. Dat is dan ook wat we gaan doen. Dus als iemand vraagt wat ik heb gekregen voor sinterklaas kan ik zeggen vlees haha.

Nu heb ik onverwachts wat geld over, altijd leuk, dus ben ik vandaag de stad even in geweest en hem een cadeautje voor mijn beste vriendin gekocht. Lief van mij hè? Ze heeft namelijk een vloek dat ze altijd haar oorbellen kwijtraakt. Maar ze vindt het altijd zo duur om elke maand weer nieuwe te kopen, dus wacht ze altijd tot haar moeder weer een paar voor haar koopt. Maar aangezien ze al vanaf de zomervakantie zeurt dat ze nog steeds geen heeft, heb ik besloten een paar voor haar te kopen.

Toen ik op de fiets naar huis zat, heb ik nog een gedicht voor haar gemaakt. Ik lag zelf helemaal dubbel toen het uiteindelijk af was, dus ik hoop zij ook. Ik heb er namelijk allemaal dingentjes in gestopt waar we altijd pijn in de buik van kregen omdat we zo hard moesten lachen. Ik heb een heel A4'tje vol geklad, dus dat moet wel goed komen.

Het sinterklaas voor mijn vriend had ik al. Mijn moeder kwam laatst namelijk thuis met heerlijk ruikende, armani parfum voor mijn broer. Hij vond het alleen wat minder, dus heb ik hem overgekocht. Maar nu moet ik ook nog een gedicht voor hem schrijven, maar ik weet gewoon helemaal niks. Mijn blaadje blijft blanco.

Met mijn beste vriendin heb ik namelijk allemaal momenten dat ik aan het huilen ben van het lachen en met hem heb ik dat niet. Niet dat hij me niet aan het lachen maakt, hij is echt super grappig op zijn manier, maar ik kan het gewoon niet verwerken in een gedicht. Zucht. Hopelijk komt er nog iets in me op.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten