Je hebt vast wel eens dat gevoel gehad dat er iemand naar je keek, maar je de enige in de kamer was. Alsof iemand je in de gaten hield. Vandaag heb ik dat gevoel meerdere malen gehad en dat is best wel even eng.
Vanochtend was ik aan het schoonmaken bij mijn tante. Ik verdien zo wat extra centen om lekker op stap te kunnen. Maar toen ik de keukenkastjes aan het poetsen was zag ik in de weerspiegeling een persoon achter me staan. Ik draaide me vliegensvlug om, maar er was niemand. Ook zonet toen mijn vriend me thuis bracht en we over een bruggetje moesten fietsen, het was net alsof er iemand naar me stond te kijken, maar toen ik er eenmaal was zag ik niemand.
Maar hoe kan het dat we ons zulke dingen inbeelden? Is het angst, of zouden er dan toch 'geesten' bestaan? En is het vreemd dat ik dat ik dat zelfs maar even vraag? Maar ik kan dat nare gevoel nog steeds niet echt van me afschudden. Zelfs nu, nu ik dit schrijf, heb ik het gevoel alsof er iemand met me mee kijkt. . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten