Het is alsof er een vroege lente is aangebroken. Niet om het weer, want dat is nog steeds bagger, maar om de liefde. Ja, ik weet niet wat het is maar het lijkt alsof iedereen om me heen er last van heeft.
Een vriendin van mij, die anders nooit een jongen leuk vind, is deze maand al met twee verschillende jongens geweest. Dat is best wel even shocking aangezien ze hiervoor nog nooit gezoend had en wat nog vreemder is is het feit dat de laatste jongen tien jaar ouder dan haar is. Normaal heb ik er niks op tegen als er een leeftijdsverschil tussen mensen is, ik vind dat je liefde niet tegen kunt gaan alleen maar om leeftijd. Oké, toegeven, een tachtigjarige man die met een dertienjarig meisje naar bed gaat vind ik toch wat te ver gaan. Laten we het er op houden dat ik twintig jaar verschil wel goed vind, als je de achttien hebt gepasseerd. Maar ik dwaal helemaal af. Het probleem is dat hij gisteren dus bij haar op bezoek kwam - voor het eerst- en ze - voor het eerst - zoenden en hij haar gelijk op het bed had gelegd en het er - volgens die vriendin - best wel ruig aan toe ging. Er is verder niks gebeurd, toch vind ik dit wel erg ver gaan, zeker voor iemand die voor december niet eens ontgroend was.
Een andere vriendin van mij heeft via twitter een jongen ontmoet die bij mij op school zit. Ik heb hem dan nooit gezien, maar het moet een erg leuke jongen zijn. Ze was dan ook helemaal hoteldebotel toen ze hem op een dag in de jumbo zag - daar werkt hij. Maar wat ik dan niet snap is dat ze geen woord tegen hem gezegd heeft en hij niet tegen haar. Ik denk, weet eigenlijks wel zeker, dat ze daar te verlegen voor was. Maar nu gaat ze hem zaterdag ontmoeten, super spannend natuurlijk. Ze durft dan ook niet alleen en heeft gevraagd of ik met haar mee wou en dat doe ik maar al te graag, je weet maar nooit en ik ben natuurlijk ook heel benieuwd hoe deze jongen er uit ziet.
Met mijn liefde zit het wat ingewikkelder. Ik heb het namelijk uit gemaakt met mijn vriend. Dat was best wel even moeilijk, want het was niet zo dat ik hem niet meer leuk vond. Waarom ik het dan heb uitgemaakt? Ik vind een andere jongen leuker. Hij zit bij mij op school en we hebben wat zitten flirten, maar verder ook niet. Ik weet bijna niks van hem, toch moet ik bijna de hele tijd aan hem denken. Apart, I know. Maar dat was niet de enige reden dat ik het heb uitgemaakt, want het was ook zo dat het altijd van mijn kant moest komen, hij kwam namelijk nooit een keer spontaan bij me. Op school glimlachte hij alleen naar me en heel af en toe zei hij wat, maar hij kwam eigenlijks nooit bij me zitten. Daar hou ik niet van. Ik wil een jongen die me spontaan mee op een date neemt en in de pauze gezellig bij me komt zitten.
En dan zijn er nog een stel in mijn familie die gaan scheiden, maar daar ga ik liever niet op in. Een andere vriendin van mij heeft meer geluk, zij is als een gek aan het sms-en met een jongen die ze ook via school kent en ik weet niet zeker maar volgens mij staat er al een date op de planning.
Dus zo zie je maar weer, de lente kriebels kunnen ook in december voorkomen. Mijn volgende post zal waarschijnlijk in het nieuwe jaar worden gepost. Dus ik wens jullie alvast een gezellige - en veilige - jaarwisseling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten